Islamitische opvattingen over adoptie in het algemeen onderscheiden van de gebruiken en gewoontes van adoptie in andere niet-Islamitische delen van de wereld, zoals in West-of Oost-Aziatische samenlevingenHet opvoeden van een kind die niet iemands genetische kind is toegestaan, en in het geval van een weeskind, zelfs aangemoedigd. Maar volgens het Islamitische oordeel, dat het kind niet een echt kind van de 'adoptie-ouders. Dit betekent niet dat de goedkeuring is niet toegestaan. Het betekent dat het geadopteerde kind niet dragen van de dezelfde naam als de adoptieouders. In de Islam wordt beschouwd als een zegen voor het verzorgen van een wees, het is in feite beschouwd als een plicht. Het adoptiekind kan een mahram te zijn geadopteerde familie, als hij of zij de borst gevoed door de adoptie-moeder vóór de leeftijd van twee (zie melk verwantschap). Er kan ook verwarring tussen een kind dat is zwevend en één die is verlaten, maar wordt uitgegaan van een levende ouders. Er is nu een discussie over heroverweging van een aantal van de regels over de Islamitische adoptie. Een baanbrekende studie werd gedaan door de Moslim-Vrouwen Shure Raad in augustus met de titel, 'de Vaststelling en de Verzorging van weeskinderen: de Islam en het Belang van het Kind'. Dit rapport onderzocht de Islamitische bronnen en gesloten adoptie kan worden aanvaard onder de Islamitische wet en de werking van de doelstellingen, zo lang als belangrijke ethische richtlijnen worden gevolgd. De studie vertegenwoordigt een vorm van onafhankelijke redenering (ijtihad) en kan verheffen sommigen bewustzijn en kan bijdragen tot het vormgeven van een toekomst consensus (ijmā) over de kwestie. De islamitische wet geleerde Faisal Kitty stelt dat dit rapport en een aantal andere ontwikkelingen in het gebied voor een aantal optimisme dat we mogelijk aan de vooravond van een enorme verandering in dit gebied. Kitty stelt dat de overtuiging dat gesloten adoptie, zoals beoefend in het Westen, is de enige aanvaardbare vorm van permanente kinderopvang is een belangrijke belemmering voor de acceptatie bij vele Moslims. De situatie is aanzienlijk anders als we verhuizen naar een open adoptie, waarbij er niet een ontkenning van de biologische afstamming. Kitty is van mening dat er voldoende basis in de Islamitische jurisprudentie om te betogen voor gekwalificeerde ondersteuning van adoptie en zelfs internationale adopties. Hij schrijft dat het niet te ontkennen dat de verzorging van weeskinderen en vondelingen te behartigen, is het een religieuze verplichting is en dat het belang van kinderen is een steeds terugkerend thema onder de diverse juridische scholen. Misschien wel een van de beste manieren om de zorg voor deze kinderen is om ze te plaatsen in liefdevolle huizen, op voorwaarde dat een kind afstamming is niet bewust ontkend of verzwegen. Hij betoogt dat een gereformeerde model extra citation(s) nodig van de Islamitische adopties in staat zal stellen de Moslims om te voldoen aan deze religieuze verplichting, terwijl ervoor te zorgen dat de meest kwetsbare mensen niet vallen door middel van technische scheuren en zal niet negatief worden beïnvloed door formele regels die niet langer dienen hun beoogde doelen.
