Veel Israëlische politici genieten van deze retoriek
Meer openlijke banden tussen de gematigde Arabische landen en Israël zal vereisen belangrijke vooruitgang op Palestijnse kwesties, schrijft Hussein Ibis Israël al merkbaar intensivering van haar verkering van Saoedi-Arabië in de afgelopen dagen, het spelen van de mogelijkheid (en noodzaak) strategische samenwerking tegen Iran, extreem-Islamistische groepen, en andere wederzijdse bedreigingenEr is zeker het potentieel voor het bouwen op een gedeelde dreiging perceptie tussen Israël en de Golf Arabische landen om te proberen het ontwikkelen van meer dialoog, een verbeterde samenwerking en zelfs, uiteindelijk, een nieuwe strategische omgeving in de regio. Maar er zijn belangrijke redenen om te twijfelen aan de bereidheid of het vermogen van de minister-president Benjamin Netanyahu s kabinet om de soort van ernstige beweegt op de Palestijnse kwestie, die nodig zijn om een zinvolle strategische en diplomatieke doorbraak. In misschien wel de meest dramatische aanleg, algemene Gaddi Eisenkot, chef-staf van het Israëlische leger, werd geïnterviewd door een prominente Saoedi-website. Hij sprak uitbundig over gemeenschappelijke dreiging perceptie, in het bijzonder met betrekking tot Iran, en aangeboden om inlichtingen uit te wisselen met 'gematigde Arabische landen'. In een andere eerste, Israël is co-sponsor van een Saoedi-opgesteld VN-resolutie over Syrië. En de verklaringen die zijn zeer kritisch van Hamas door de Saoedische grootmoefti Abdelaziz Al Een sjeik waren uitbundig toegejuicht door Israël s minister van communicatie, die ongetwijfeld ook tevergeefs, nodigde hem uit voor een bezoek aan Israël. Gen Eisenkot moet hebben getroffen vele zenuwen in de Golf toen hij beschreef Iran inspanningen te domineren, het Midden-Oosten via twee 'Sjiitische crescents uitvoeren van Libanon naar Iran en van de Golf van de Rode Zee' en vooral door te dringen dat 'we moeten voorkomen dat dit gebeurt'. En zijn bewering dat Israël zal aandringen op Hezbollah en de Iraanse troepen verlaten van Syrië onderstreept de breedte van gemeenschappelijkheid op enkele belangrijke zaken. Maar als de militaire leider zegt dat Israël bereid zouden zijn om intelligence te delen met de Arabische landen, dit sterk impliceert dat het niet echt gebeurt veel onder de huidige omstandigheden. Of hij zou kunnen betekenen dat geheime contacten op intelligentie zaken doen bestaan, maar zijn zeer beperkt. Duidelijk, hij was het aanbieden van een sterk verbeterde mogelijke samenwerking in ruil voor een niet nader omschreven wederzijdse Arabische bewegingen. Al deze potentiële metingen leiden tot dezelfde conclusie: meer openlijke en diepere banden zullen vereisen aanzienlijke vooruitgang op Palestijnse kwesties. Anders zou er geen reden om het niet te hebben van een sterke en open bondgenootschap tegen een gemeenschappelijke dreiging. Er zijn drie goede redenen voor deze eis Ten eerste, niet alleen de Arabische bevolking, maar ook Arabische regeringen, echt sympathie met de Palestijnse zaak. Ten tweede, een dergelijke verplaatsing zou politiek gezien onmogelijk voor Golf en de Arabische landen, ondanks de duidelijke strategische noodzaak, zonder vooruitgang op Palestina.
En al de meer reden om deze claims met een grote dosis zout
En ten derde, de Palestijnse zaak blijft zeer destabiliserende en cynisch benut door Iran, de Houthis en Hezbollah, alsmede van Al-Qaeda en ISIL. Een stabiel en veilig in het Midden-Oosten moet de oplossing van dit opruiende probleem, die is beschikbaar voor een volksmenner die wil overboden iedereen op Arabische of Moslim referenties, en zonder er iets aan doet. Terwijl de Arabische kant is met name discreet, Israël is getrompetter en vrijwel zeker het overdrijven van dergelijke interacties. Israël is een poging tot creëren van een fait accompli of self-fulfilling prophecy, door regelmatig te verwijzen naar 'onze Soennitische Arabische bondgenoten', een extreme overdrijving, en krijgen de mensen aan beide zijden, in het bijzonder in de Arabische wereld, gewend om te denken in deze termen.
Zoals altijd, de waarheid ligt waarschijnlijk ergens in het midden.
Israël is de berekening is eenvoudig: het wil betalen voor de laagste mogelijke prijs op de Palestijnse problemen voor betere betrekkingen met de Arabische landen.
Daarom, van een eenvoudige marketing oogpunt is het zinvol voor de israëli s te spreken als deze waren al bereikt, wanneer, in feite, dat is het niet. Sommige zelfs blijkbaar anoniem bevorderd de zeer halfslachtige en ongeloofwaardig gerucht dat Saoedische kroonprins Mohammed bin Salman Israël bezocht eerder dit jaar. Deze geruchten, hoewel botweg geweigerd, waren, zoals altijd, vervolgens op grote schaal verspreid door pro-Iraanse, pro-Qatar en anti-Saoedi-media. Terwijl de israëli s zijn energetisch stimuleren de fantasie van een fait accompli toenadering tot de Arabische landen (en Riyadh de vijanden proberen om het in verlegenheid brengen van het koninkrijk met soortgelijke overdreven eisen), werkelijke vooruitgang is tergend traag. Het blijft heel moeilijk, zo niet onmogelijk, geen echte vooruitgang op Palestina. Maar de Heer Netanyahu s regeringscoalitie kan het niet in staat aanzienlijke concessies in de richting van de Palestijnen of vrede zonder instorten, gezien de kracht van de extreme en annexationist recht. Al de meer reden voor Israël om agressief hof de Golf en de Arabische landen, terwijl ze beweren te hebben zich al verzekerd van een sterk bondgenootschap met hen, om tegen Iran. Nog zo een opening zou echt bieden de beste mogelijkheid voor het realiseren van twee belangrijke doelstellingen: het terugdringen van het Iran van de groeiende regionale hegemonie en het genereren van momentum op de Israëlisch-Palestijnse vrede.
Het zou zeker leiden tot een meer stabiele en veilige regio. Een niet te onderschatten de problemen Maar de potentiële voordelen, met inbegrip van de Palestijnen, van de drastische herschikking moet ook eerlijk toegegeven.
Echter, Israël zal moeten betalen een reële prijs voor een nieuwe strategische relatie, net zoals de Arabieren en de Palestijnen zou hebben om iets aan hun eigen verwachtingen.
Maar ze staan enorm profiteren als ze trek dit uit.
Zo niet, is de grootste winnaars, opnieuw zal worden in Teheran.
