Als de wereld zich richt op het Arabisch-Israëlische crisis van vandaag, het lot van de zeven miljoen en make-up rond de twintig procent van de bevolking De afgelopen decennia zijn de Arabieren in Israël gestaag een verbetering van hun economische lot en versterkt hun maatschappelijk middenveld, het beveiligen van een prominente plaats in de politiek van het land in het proces
Maar sinds, toen Benjamin Netanyahu begon zijn tweede termijn als premier, ze hebben ook gezien hun rechten aantasten, zoals de regering heeft een aantal maatregelen getroffen om disenfranchise.
Israëlische beleidsmakers hebben lange gedefinieerd hun staat zowel Joodse en democratische, maar deze recente acties hebben aangetoond dat de overheid nu benadrukt de ex ten koste van het tweede. Deze aanval heeft geleid tot een debat tussen de leiders van de Arabische gemeenschap in Israël, over hoe te reageren. Het ene kamp wil dat Arabische burgers te verdiepen en hun integratie in de gewone samenleving en de krachten te bundelen met de Israëlische links te duwen voor gelijkheid op het nationale podium.
De andere dringt er bij de Arabieren zich terug te trekken uit de nationale politiek geheel, het creëren van autonome, culturele, educatieve en politieke instellingen in de plaats.
Op het moment, dat de Arabische politieke leiders lijken om de gunst van de de vroegere aanpak. Maar de beste strategie zou zijn voor Arabieren te synthetiseren deze tegengestelde visies in een universeel programma: één die roept de Israëlische regering te integreren Israël de Arabische burgers in de bestaande politieke structuren, zelfs als het vergt een grotere autonomie in dergelijke gebieden als onderwijs-en cultureel beleid. Het doel zou zijn een systeem dat subsidies Joden en Arabieren gelijkheid in de gedeelde instellingen en de bescherming van de rechten van zowel vorm geven aan hun eigen gemeenschappen. Israël de Arabische burgers zijn de afstammelingen van de ongeveer, Palestijnen die in het land bleven na de verdrijving.
